CBD na psią depresję

Depresje przyjęło się uważać za typowo ludzką chorobę cywilizacyjną XXI wieku, jednak jest ona dolegliwością dotykającą również zwierzęta. Rozpoznanie jej u psa nie jest łatwym zadaniem, ponieważ w pierwszej kolejności należy wykluczyć inne choroby, które mogą być odpowiedzialne za występujące objawy.

DEPRESJA U PSÓW- CZYM JEST?

Depresja należy do grupy zaburzeń afektywnych i związana jest ze znacznym obniżeniem nastroju. Inne charakterystyczne objawy to utrata dotychczasowych zainteresowań, zmniejszona energia oraz anhedonia. Obniżenie nastroju łączy się z zaburzeniami motywacji, co w zależności od zaawansowania zaburzenia przejawia się od bierności i stopniowego wycofywania się z codziennych aktywności po zaprzestanie wszelkich działań. U psów, w skrajnych przypadkach, zaburzenia depresyjne mogą powodować brak reakcji zwierzęcia w odpowiedzi na bodźce zewnętrzne.

 

OBJAWY DEPRESJI U PSA. JAK ROZPOZNAĆ PSIĄ DEPRESJĘ?

Depresja jest złożonym stanem psychologicznym, który prowadzi do wielu rozmaitych objawów. Depresja u psów objawia się między innymi:

• obniżeniem nastroju, apatią,
• brakiem energii lub wyraźnie zwiększoną aktywnością ruchową,
• utratą wagi,
• zaburzeniami rytmu snu: nadmierna senność lub bezsenność, niespokojny sen, częste wybudzanie,
• niechęcią do wychodzenia z domu oraz zmianą zachowania na spacerach: brak zainteresowania otoczeniem, nadmierne zmęczenie,
• utratą zainteresowania zabawą oraz ulubionymi zabawkami,
• osłabieniem uwagi i koncentracji,
• zwiększoną reaktywnością: bodźce, które wcześniej były ignorowane, powodują nadmierną reakcję (np. szczekanie, zachowania lękowe) lub zmniejszoną aktywnością i brakiem reakcji na czynniki, które wcześniej były pobudzające,
• nieruchomym leżeniem w jednym miejscu,
• zaniedbywaniem czyszczenia okrywy włosowej lub przeciwnie, poświęcanie temu wyraźnie większej uwagi (na przykład nadmierne lizanie łap),
• unikaniem domowników, chęcią przebywania w odosobnieniu,
• zachowaniami stereotypowymi.

Powyższe objawy nie muszą występować jednocześnie, ale zauważenie jednego z nich lub dowolnej zmiany w zachowaniu zwierzęcia nie powinno być lekceważone. Czujność u właściciela obudzić powinno też poruszanie się psa z opuszczonym ogonem lub klapniętymi uszami. O depresji mówimy, gdy objawy utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie.

 

PRZYCZYNY DEPRESJI U PSA. SKĄD BIERZE SIĘ PSIA DEPRESJA?

Przyczyn, przez które pies popada w stan depresji jest wiele. Etiologia choroby odróżnia depresję u ludzi od tej u czworonogów. Za powstanie stanów depresyjnych u tych pierwszych wymienia się sytuacje społeczne, czynniki biochemiczne lub genetyczne, natomiast u psów wyróżnia się tylko czynniki środowiskowe, do których najczęściej należą:

• zaniedbania m.in. niedożywienie, niewystarczająca ilość ruchu, a także snu i wypoczynku,
• zmiana otoczenia związana z przeprowadzką,
• pojawienie się nowego członka rodziny lub czworonoga,
• śmierć opiekuna lub zwierzęcego przyjaciela, do którego pies był przywiązany,
• doświadczenie przemocy i agresji ze strony otoczenia,
• przebodźcowanie, hałas i chaos,
• zaburzenie rutyny, zmiana dotychczasowych zasad panujących w otoczeniu,
• nowa sytuacja, w której pies nie potrafi się odnaleźć,
• niedostateczna ilość ruchu, związana ze zmniejszeniem ilości spacerów spowodowana zmianą pory roku lub brakiem czasu opiekuna,
• poczucie nudy, brak zajęć,
• brak lub mniejsza uwaga poświęcana psu przez właściciela,
• izolacja, zamknięcie w zbyt małej przestrzeni,
• niezaspokajanie potrzeb wynikających ze specyfiki rasy, np. Border Collie, pies który potrzebuje wiele aktywności i stymulacji jest wyprowadzany tylko na krótkie spacery,
• brak logicznego dla psa stosowania systemu kar i nagród, np. to samo zachowanie raz jest aprobowane, innym razem karane,
• ból i dolegliwości fizyczne.

 

JAK LECZYĆ DEPRESJĘ U PSA?

Po zauważeniu alarmujących sygnałów, konieczne jest udanie się do specjalisty w celu potwierdzenia diagnozy i wykluczenia innych jednostek chorobowych. Jeśli weterynarz nie zdiagnozuje innych schorzeń, które mogą być odpowiedzialne za występujące objawy, należy zgłosić się po pomoc do behawiorysty. Terapia od strony behawioralnej jest niezbędna i bardzo często nie wymaga włączenia leków. Pierwszym krokiem w walce z psią depresją jest wnikliwa obserwacja środowiska czworonoga w celu określenie jej potencjalnej przyczyny, a następnie próba jej wyeliminowania, jeśli jest to możliwe. Często skuteczne leczenie depresji u psa wymaga holistycznego podejścia, zarówno na płaszczyźnie farmakologicznej oraz behawioralnej. Plan działań terpaeutycznych musi uwzględniać indywidulane właściwości i potrzeby psa, a także możliwości opiekuna. Podstawą pracy nad psią depresją jest zapewnienie odpowiedniej opieki, poczucia bezpieczeństwa, snu, zabawy i zbilansowanej diety.

 

LECZENIE DEPRESJI U PSA - WSPÓŁPRACA Z BEHAWIORYSTĄ

Trening behawioralny jest najczęściej proponowaną formą walki z psią depresją. Już pierwsze spotkania z behawiorystą pomagają ustalić plan postępowania w celu przywrócenia psiego dobrostanu. Wnikliwy wywiad profesjonalisty z opiekunem umożliwia dokładną analizę trybu życia czworonoga, jego zachowań i relacji z innymi rówieśnikami. Terapia behawioralna opiera się na zasadach i technikach uczenia w celu wykluczenia lub ograniczenia niepożądanych zachowań. Behawiorysta , poza pracą z psem, udziela również wskazówek, jak odpowiednio zorganizować czas psu oraz co robić, aby przyspieszyć proces zdrowienia pupila. Przy terapii behawioralnej niezbędne jest zaangażowanie właściciela oraz świadomość, że poza spotkaniami ze specjalistą, ważne jest znalezienie czasu dla psa, aby czuł się zaopiekowany.

 

LECZENIE DEPRESJI U PSA - LECZENIE FARMAKOLOGICZNE

Leki psychotropowe stosowane w przypadku zaburzeń depresyjnych u psów dzieli się na: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne oraz selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny. Głównym zadaniem antydepresantów jest wyrównanie poziomu neuroprzekaźników mózgowych odpowiedzialnych za dobre samopoczucie i nastrój- głównie serotoniny i noradrenaliny. Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny uniemożliwiają ponowną absorpcję serotoniny przez komórki nerwowe, co zwiększa jej poziom w mózgu, a także przedłuża działanie serotoniny. Należą do nich: sertralina, fluoksetyna i fluwoksamina. Do leków o budowie trójpierścieniowe zalicza się między innymi klomipraminę oraz amitryptylinę. Hamują one wychwyt zwrotny noradrenaliny i serotoniny, dodatkowo mają działanie przeciwbólowe.

 

Ważne do zapamiętania!

• Farmakoterapia to długotrwały proces, na efekty trzeba poczekać ok. 3-4 tygodni.
• Nie można na własną rękę zmieniać dawki leku, a także przerywać ich stosowania- każdy krok wymaga konsultacji z weterynarzem.
• Podawanie leków psychotropowych wiąże się z wykonywaniem kontrolnych badań krwi psa, cyklicznie co pół roku.
• Należy zapoznać się z możliwymi skutkami ubocznymi stosowania psychotropów, a o ich wystąpieniu powiadomić weterynarza.

 

CBD NA PSIĄ DEPRESJĘ - BADANIA I DOWODY NAUKOWE

W literaturze naukowej, danych potwierdzających zdrowotne działania CBD jest wiele, natomiast oddziaływanie kannabidiolu na psią depresję nie jest dostatecznie zbadane, wymaga wielu prób klinicznych. Nie brakuje jednak badań sprawdzających działanie CBD na gryzoniach. Linge R., Campa L, Vidal R. i inni, przeprowadzili badanie opierające się na mysim modelu depresji z bulbektomią węchową (OBX) i leczeniu CBD. Stwierdzono odwrócenie wywołanej przez OBX nadaktywności i anhedonii, co świadczy o szybkim i trwałym działaniu przeciwdepresyjnym CBD.

 

O przeciwdepresyjnych, a także przeciwlękowych właściwościach CBD, donosi również artykuł z 2016 roku, opublikowany w National Library of Medicine. Wspomniane w nim badanie, wykonano na 48 szczurach Wistar-Kyoto, potocznie zwanych depresyjnymi szczurami, oraz na 48 kontrolnych. Gryzonie poddano testom podwyższonego labiryntu plus (EMP) i eksploracji nowych obiektów (NOE). Stwierdzono, że podanie CBD zmniejsza objawy anhedonii, poprawia niską motywację szczurów do eksploracji, a także zwiększa ich aktywność.

Co ważne, CBD jest pomocne w leczeniu depresji, ale tylko w połączeniu z treningiem behawioralnym lub/i farmakoterapią. Samo dawkowanie CBD nie wyleczy depresji.

 

PRODUKTY CBD NA DEPRESJĘ U PSA

Rynek konopny oferuje szeroki wybór produktów wspomagających leczenie depresji. Poza olejami dostępne są również różne przysmaki wzbogacone o kannabidiol. Decydując się na podawanie psu CBD, należy wybrać produkt najwyższej jakości, a także odpowiednie stężenie oleju, co uzależnione jest głównie od masy ciała czworonoga. Eir Health posiada w swojej ofercie serię olejków dedykowaną dla zwierząt oraz smaczki dla psa w formie ciasteczek z CBD.

 

JAK ZAPOBIEGAĆ DEPRESJI U PSA? CZYLI KILKA SŁÓW O PREWENCJI

Do utrzymania dobrej kondycji psychicznej psa niezbędne są czas i troska właściciela. Należy świadomie dbać o dobrostan czworonoga, zaspokajać wszystkie potrzeby, zarówno te podstawowe i uniwersalne dla wszystkich psów, jak i te wynikające ze specyfiki rasy. Potrzeby nie zostaną sfrustrowane, jeśli pies będzie miał odpowiednią ilość ruchu na świeżym powietrzu, zabawę i różne aktywności, ale też przestrzeń i czas na odpoczynek. Ważne jest też zapewnienie psu towarzystwa innych ludzi lub psów. Warto zwrócić uwagę na psią dietę, która powinna dostarczać wszystkich potrzebnych wartości odżywczych, monitorować zdrowie psa, a także zapewnić poczucie bezpieczeństwa i odpowiednią bliskość.

Jeśli mimo zapewnienia powyższych potrzeb pies staje się apatyczny lub zmienia swoje zachowanie, warto pomyśleć nad niewielką zmianą dotychczasowej rutyny, np. wprowadzić inną formę zabawy lub nowe trasy spacerów.

CBD NA PSIĄ DEPRESJĘ - PODSUMOWANIE

Depresja jako złożony stan psychologiczny w znacznym stopniu ogranicza codzienne funkcjonowanie czworonogów. Poza leczeniem farmakologicznym oraz behawioralnym, za zgodą specjalistów, warto włączyć terapię CBD. Kannabidiol może podwyższać i stabilizować nastrój, a także regulować apetyt psa. Skuteczność CBD w leczeniu psiej depresji nadal wymaga wielu prób klinicznych, ale przeprowadzone badania na gryzoniach potwierdzają antydepresyjne działanie kannabidiolu.